Koreaanse ervaringen

Inmiddels ben ik alweer 1,5 maand in Zuid-Korea en de tijd vliegt hier voorbij. Sinds de vorige blog ben ik in Jeju, Busan, Geongju en Daegu geweest en langzaamaan begint hier het weer richting de herfst te gaan. Maar om even te beginnen bij het belangrijkste, ik heb zowel de aardbeving als de tyfoon zonder schade overleefd. Vooral de tyfoon was een bijzondere ervaring en ik ben blij dat wij redelijk ver landinwaarts wonen, gezien de filmpjes van he kustgebied, waar het water de wijken in stroomde en vanalles meenam. Hier werden alleen alle wegen en stoepen modderrivieren, sneuvelden alle paraplus en duimde je dat alle ramen het zouden houden. Van de aardbeving heb ik het ergste niet meegemaakt gelukkig, omdat ik op Jeju zat.

Jeju zelf was een leuk eiland met veel mooie (en soms minder mooie) natuur zoals schiereilanden, grotten, een vulkaan waar je in 3,5 uur op kan hiken en natuurlijk een klein Guus Hiddink museum, waardoor ik me even in Nederland waande. Het eiland is zeker een bezoekje waard als je in Korea bent, maar ervoor omreizen zou ik nou ook weer niet doen, behalve natuurlijk als je in hartje zomer op zoek bent naar een all-inclusive resort. Wel hebben we op jeju de meest aparte Koreaan tot nu toe ontmoet; we kwamen hem tegen bij een supermarktje en hij beweerde Engels docent te zijn zonder goed Engels te spreken. Vervolgens moesten en zouden we met hem wat gaan drinken, eten en karaoke gaan zingen, en ondanks ons wantrouwen bleek hij niks kwaads in de zin te hebben.

Na Jeju kwam het strand van Busan, leuk om een keer heen te gaan en met erg grote golven. Een weekend later was het tijd voor Geongju, wat ik eigenlijk een tegenvaller vond. Veel sights waren het toch net niet en het stadje was af en toe te toeristisch opgezet. Daegu een week later is eigenlijk vooral een leuke stapstad, verder is er weinig te zien. De komende weken staat er niet heel veel op het programma, want de mid-terms komen eraan, maar de 22e gaan we naar dé vuurwerkshow in Busan en vanaf de 29e ben ik een weekje in Japan.

Als laatste kan ik na 1,5 maand zeggen dat op de Koreaanse BBQ en een lekker kip restaurant in Jeju na, het lokale eten hier wel een klein beetje verbeterd mag worden, vooral op de universiteit. Gelukkig is afgelopen maand Mom's touch geopend, een Koreaanse variant van fastfood. Ook vind ik Koreanen in de sportschool bijzonder. Eerst nemen de Koreanen de lift van de begane grond naar -1, om vervolgens een uur te gaan sporten. Sporten betekent voor 75% van de Koreanen wandelen op de loopband om in de tussentijd spelletjes te spelen op hun telefoon, vervolgens water drinken uit een kartonnen bekertje en dan een paar yoga oefeningen tussen het Kakaotalken door. Als je dan een vrouw bent boven de 55 mag je vervolgens aan de tafel luidruchtig gaan kletsen, koude koffie drinken (die Dutch koffie heet, ik weet niet waarom) en buitenlanders aanstaren. Hierna mag je vertrekken met je mandje met 10 flessen (douchegel, shampoo, conditioner, scrub?, .....??????).

Al met al blijft het dus een hele ervaring.